Solusyon ng Kabataan sa Isyung Panlipunan

Bilang isang kabataan, anak, mag-aaral, kaibigan, at mamamayan, mahalaga na tayo ay mulat sa mga suliranin ng ating bansa. Ang pagkakaroon ng pakialam sa mga nangyayari sa lipunan ay inaasahan sa ating mga kabataan, ang susunod na henerasyon na magtataguyod sa matayog at maunlad na bayan.

Kilala ang ating bansa sa gandang taglay nito, mula sa mga tanawing kaakit-akit, mga pagkaing pagkasarap-sarap, at kasaysayang tumatak sa bawat bahagi ng bansa. Ang pagpupunyagi at pagsisikap ng bawat Pilipino ang nag-angat at nagpaganda ng kanyang buhay. Ipinagkaloob ng Diyos ang kanyang pinakamagandang regalo na ating matatanggap, ang ating kapwa at ang mundo. Tulad na lamang ng nakasaad sa bibliya, Nilikha ng Diyos ang tao para pangalagaan ang kalikasan at isa't-isa. Nabuo ang mga pangkat ng tao, nagtatag ng mga lungsod para sa maayos na pamamahala at pagtataguyod ng pantay-pantay na karapatan ng bawat mamamayan. Likas na sa ating mga Pilipino ang pagiging matatag sa anumang problema na ating kakaharapin. Hindi tayo nagpapadaig sa mga taong pilit tayong hinihila pababa. Lumalaban tayo kaysa nagpapatalo.

Bilang kabataan, may mga bagay na hindi natin kayang gawin, dahil hindi sapat ang ating karanasan at kaalaman sa buhay na puno ng pagsubok. Gayunpaman, hindi dapat nawawala ang ating interes na alamin ang mga suliranin ng ating lipunan. Mga problemang hindi masolusyunan at nag-iintay lamang ng kasagutan at resolusyon. Hindi natin maitatago na maraming suliranin ang kinakaharap ngayon ang ating bansa, tulad na lamang ng mataas na kakulangan sa suplay ng mga pangangailangan ng bawat mamamayan, mataas na antas ng korapsyon, kahirapan at talamak na paggamit o pagbebenta ng ipinagbabawal na gamot.

Ang mataas na kakulangan sa suplay ng pangangailangan ay suliraning maaring mabigyan ng solusyon. Ang hindi wastong paggamit o pag-aaksaya ng mga produkto ay mayroong malaking epekto sa ating lipunan. Marami ang magdurusa dahil sa kakulangan ng pondo na nakalaan para itustos sa mga nangangailangan. Hindi mabibigyan ng sapat na tulong ang bawat pamilya. Kaya bilang isang kabataan, kailangan nating maging maingat sa mga bagay na ating ginagamit. Higit itong makakatulong sa ating sarili at sa ating pamilya. Mabuti rin na maging masinop sa mga bagay na ipinagkaloob sa atin ng kapwa at ng pamahalaan.

Ang mataas na antas ng korapsyon ay nagdudulot ng kahirapan. Habang ang mga sakim na politiko ay nahihiga sa limpak-limpak na pera na kanilang nanakaw mula sa taong-bayan na kanilang niloloko kaysa paglingkuran, naghihirap naman ang mga mamamayan at minsan pa ay kumakapit sa patalim para makaahon sa kahirapan. Lingid man sa ating kaalaman kung paano nangyayari ang mga imoral na kilos na ito ng mga sakim na politiko, lubos naman nating alam kung paano sila pagbabayarin ng Diyos, na siyang may karapatang maghusga sa mga may kasalanan. Ngunit hindi dapat tayo pumapayag na ang mga magnanakaw na ito ang magtatakda ng ating kinabukasan, ipaglaban natin ang mga bagay na ipinagkakaloob at nakalaan para sa atin.

Shabu, Marijuana, Heroine; ilan sa mga ipinagbabawal na gamot sa ating bansa. Kahit pa man hindi ito legal o maaring gamitin, marami pa rin ang piniling suwayin ang batas. Sa katotohanan, halos daan-daang libong Pilipino ang gumagamit nito. Nakakalungkot lamang na marami ang pumili ng mali kaysa sa tamang tunguhin ng buhay. Nagdulot narin ang problemang ito ng karahasan, tumapos sa buhay ng ilan at nag-iwan ng mapait na alaala. Bilang isang kabataang alam ang dulot nito, nararapat na hindi tayo maging interesado sa paggamit ng ipinagbabawal na gamot. Tulungan din nating ang ating kapwa na maging bukas ang isip sa suliraning ito. Mabuti na ipagbigay alam natin sa awtoridad kung may kahina-hinalang pangyayari sa ating kapaligiran.

Ang kabataaang bukas ang isip sa mga suliranin ng lipunan ay isang mabuting tao. Ang Pilipinong may malasakit sa kanyang bansa ay dapat ipagmalaki ng kahit nino man. Isa siyang kabataang mag-aangat sa kagitingan at kabutihan ng mamamayang Pilipino, ipapakilala niya ang Pilipinas bilang isang maunlad at makapangyarihang bansa.

Mga Inaasahan sa Pangalawang Markahan

          Nariyan na ang lahat at naghihintay para sa Pangalawang Markahan. Tulad ng iba, Masaya ako na pasado ang aking mga gradong nakuha sa unang markahan. Pinangako ko sa sarili ko na pagbubutihin ko pa ang pag-aaral. Nais ko pang lubos na matuto ngayong taon. Gusto kong lumalim ang akin pag-iisip at pag-intindi sa mga bagay-bagay. Inaasahan ko na ako ay matututo ng lubos ngayong Pangalawang Markahan. Inaasahan ko rin na di bumaba ang aking mga grado. Patuloy akong makikini sa mga payo ng aking mga kamag-aral at uro upang lubos na maintindihan at matuto sa aming mga Aralin. Inaasahan ko rin na makakadikubre ako ng mga bagay na ngayon ko lang malalaman at mapag-aaralan. Sana ay lalo pa akong sumipag at magpatuloy sa aking hangaring makapagtapos ng pag-aaral.

Karanasan : Unang Markahan ng Asignaturang Filipino

             Sa Unang Markahan ng aming Asignaturang Filipino, Masasabi ko na ako ay nabusog sa mga kaalaman tungkol sa ating Wika. Dahil ako'y nag-aral at nagsikap , ako ay nabigyan ng mataas na Marka. Syempre , ito ay aking ikinatuwa dahil nagbunga ang aking pinagsikapan. Tinanim ko sa aking isip na pagbubutihin ko pa sa mga susunod na Markahan.

              Naaalala ko pa noong unang araw namin sa Asignaturang Filipino, ako ay kinakabahan sa mga bagay na mangyayari ngayong taon. Sa kabilang banda'y masaya ako na marami na naman akong matutunan.Sa Paglipas ng mga araw at linggo, dumarami ang aking mga natutunan ngunit mayroon akong lubos na pinagsisihan, ang di paggawa ng ilang takdang aralin. Hindi dahil ayaw kong gumawa nito, lagi ko lang talagang nakakalimutan ang mga takdang aralin namin. Kaya naman sa susunod na Markahan, ako ay lubos na magsisikap at tatandaan ang aking mga aralin. Naging maganda ang aking nakuhang marka sa Markahan na ito. Kaya naman, ako'y magsisikap pa na pataasin ito.

Pagpapahayag ng Damdamin sa TAMANG PARAAN

                     Lahat tayo ay may pakiramdam , nasisiyahan , nalulungkot , nagugulat at nasasaktan. Sabi nga nila ay "Tao lang ko, Nagkakamali rin.".Nais nating malaman ng ibang tao ang ating nararamdaman, kaya naman ginagamit natin ang kalayaan at karapatan nating Magpahayag ng ating saloobin ,opinyon ,at damdamin.Pero anu nga ba ang mga hakbang sa pagpapahayag ng damdamin? Paano nga ba natin malalaman kung nasa katwiran at tama ang ating pahayag?

                Para sa atin, madali lang sabihin ang ating nais sa ating pamilya, kaibigan, at kapwa. Ang mensahe nating gustong iparating sa kanila ay kanilang naiintindihan at nalalaman. Ngunit minsa'y parang mali at di-pormal ang pagpapahayag ng ating saloobin sa ating kapwa, tila mayroon tayong nakaligtaan o nakalimutang bagay o pahayag na lubos na nakaapekto sa damdamin ng ating kapwa. Sa mga pagkakataong ito, dapat nating malaman ang mga proseso o hakbang na dapat nating paghandaan at tandaan sa pagpapahayag ng ating nararamdaman. Una, dapat nating malaman ang mga posibleng mangyari kung tayo ay may sasabihin sa tao. Kung paano ba niya ito papakahulugan at tatanggapin. Ating siguraduhing 'di niya ito ituturing na masamang mungkahi ang ating gustong iparating. Pangalawa, Alamin at Suriin ang sitwasyon kung dapat niya ba talaga malaman ang nararamdaman mo sa kanya. Minsan kasi ay sinasabi natin ang ating saloobin ngunit hindi naman pala para sa tao ang gustong mong sabihin, Sa madaling salita ay di ito katanggap-tanggap na malaman ng taong iyon. Ikatlo para sa mga umiibig at nais ibigin, Ang pagpapahayag ng ating nararamdamang kilig o paghanga ay 'di tulad ng pagmamahal. Hindi dahil may nakita tayong maganda o kaakit-akit sa isang tao na talagang natipuhan at naibigan natin ay matatawag na nating pagmamahal. Dahil para sa akin, Tayo ay mga bata pa, Marami pa tayong dapat matutunan at mararanasan sa buhay. Ang Pag-ibig ay di kailanman tayo iiwan. Di man tayo makahanap ng ating kasintahang makakasama at magiging parte ng buhay, Nariyan ang ating pamilya at handa tayong gabayan at mahalin nang lubos, ang pagmamahal na ito ay Unconditional Love kung tawagin sa wikang Ingles. Maari nating ipahayag ang ating paghanga sa tao sa takdang panahon. Ngunit para sa ating kasalukuyan ay ating gawin silang inspirasyon upang makamit ang mga pangarap at ang mga bituin sa gabing di titigil.

                  Komunikasyon, paraan ng pakikipagkapwa tao at ginagamit para magpahayag ng damdamin. Maituturing ang pagpapahayag ng damdamin ay isang malaking bagay na makakaapekto sa buhay ng tao. Ating pakatandaan na ang Pagpapahayag ng damdamin ay may kaakibat na responsibilad, malasakit , at patuloy na paggalang sa estado ng buhay ng ating kapwa.

Karanasan sa NCAE

                 Kaba, Lungkot, Saya. Mga bagay na naramdaman ko sa araw na dumating ang NCAE. Ito ay isang pagsusulit upang malaman ang kurso na nararapat o bagay sa amin.

                  Una, Ako ay kinabahan dahil hindi ko kilala ang aking makakasama sa silid-aralan na aking papasukan para sa araw na iyon, di ko alam kung sino ang aking kakausapin. Nakadama rin ako ng kalungkutan, dahil wala ako akong makausap, dahil di ko kasama ang aking mga kaklase sapagkat magkakahiwalay kami ng silid-aralang papasukan. Ngunit ako naman ayu natuwa dahil malalaman ko ang nababagay sa aking kurso. Makikita sa aking mga kasama sa silid-aralan ang hirap ng pagsusulit. Ikinagulat ko naman ang ginawa ng iba, sila ay tapos na agad samantalang nasa kalagitnaan pa lamang ako ng pagsusulit!. Sabi ko sa isip ko'y "Alam na.Nanghula 'tong mga ito.". Natatawa man ako sa kanilang ginawa pinagpatuloy ko parin ang pagsusulit. Dumating ang oras na kami ay pwedeng kumain at lumabas sa silid-aralan. Sa aking paglabas nakita at nakausap ko ang aking mga kaklase. Kinwento nila sa akin ang kanilang naranasan. Tila parehas din ang mga pangyayari sa kanilang silid-aralin tulad ng akin. Kami ay sabay-sabay na kumain at nagtawanan. Ngunit dumating na ang oras para kami ay bumalik sa aming silid-aralan. Ako ay ginanahang magsagot at lalong intindihin ang mga tanong sa pagsusulit kaya di ko inantala ang hirap nito. Hanggang dumating na ang oras ng Uwian. Nagkita kami muli ng aking mga kaklase. Napagkasunduan naming pumunta at kumain sa 7/11 na malapit sa paaralan. Tulad ng ibang araw na kami ay magkakasama, umuwi kaming lahat na may ngiti sa aming mga mukha at pagsabik sa resulta ng NCAE.
                 

Kantang Di Kasawa-sawang Pakinggan

                      Para sa taong katulad ko na mahilig kumanta at mahilig makinig ng mga kanta, mahirap humiwalay kahit 'sang  sandali sa aking cellphone at headset.Kung Bakit?...dahil nandito ang aking mga paboritong musika na talaga namang nakapagpaparamdam sakin ng saya sa kabila ng mga dagok sa aking buhay.Isa na sa mga kantang di ako magsasawang kantahin at pakinggan ay ang Photograph ni Ed Sheeran.

        

                      Ang kantang iyon ay tungkol sa pag-alala sa lahat ng pangyayari sa buhay ng tao.Sa kanta ko naramdaman at naalala ang lahat ng masasaya at di gaano kasasayang nangyari sa aking buhay.Sa linya ng kanta na "Loving can hurt, Loving hurt sometimes. But it's the only thing that makes us feel alive." masasabing ang pag-ibig lamang ang makapagpapasaya at makapagbibigay sigla sa buhay ng tao.Kahit na minsan ito'y nakakasakit na at tila'y pinapatay ang ating puso nang paunti-unti, di tayo nagsasawang umibig at pahalagahan ang isang bagay dahil sa pagmamahal.Naaalala ko ang Pag-ibig sa ng aking mga Magulang sa akin.Kahit sobrang pagod ay kinakaya nila ang lahat ng makakaya upang kami ay pakainin at pag-aralin.Sa linya naman ng kanta na "We keep this love in a photograph, We made these memories for ourselves."Were Our Eyes our eyes are closin',Hearts will never broken,Times forever frozen still." nailalarawan na sa mga litrato ay 'di kailanman mabubura ang mga alaala natin kasama ang mga mahal sa buhay.Sa maliit na bagay na nakakatulong ang mga litrato ay nakapagpapasaya na ng mga tao tulad ng ating mga dakilang OFW na nagtatrabaho para sa pamilya.

                     Ang kanta ay isang uri ng sining na nakakatulong para pagaanin ang damdamin ng mga nakikinig nito.Sa simpleng pagbibigay sigla ng mga mang-aawit sa bawat tono at liriko ng kanta ay nakakapagpapasaya ng sandamakmak na tao.

UPANG  MAPAKINGGAN ANG  PABORITO KONG KANTA,PINDUTIN ITO

  LIRIKO NG KANTANG PHOTOGRAPH

 "Photograph"

Loving can hurt

Loving can hurt sometimes

But it's the only thing that I know

When it gets hard

You know it can get hard sometimes

It is the only thing that makes us feel alive

We keep this love in a photograph

We made these memories for ourselves

Where our eyes are never closing

Hearts are never broken

Times forever frozen still

So you can keep me

Inside the pocket

Of your ripped jeans

Holdin' me closer

'Til our eyes meet

You won't ever be alone

Wait for me to come home

Loving can heal

Loving can mend your soul

And it's the only thing that I know (know)

I swear it will get easier

Remember that with every piece of ya

And it's the only thing we take with us when we die

We keep this love in this photograph

We made these memories for ourselves

Where our eyes are never closing

Our hearts were never broken

Times forever frozen still

So you can keep me

Inside the pocket

Of your ripped jeans

Holdin' me closer

'Til our eyes meet

You won't ever be alone

And if you hurt me

That's OK, baby, only words bleed

Inside these pages you just hold me

And I won't ever let you go

Wait for me to come home [4x]

Oh you can fit me

Inside the necklace you got when you were 16

Next to your heartbeat

Where I should be

Keep it deep within your soul

And if you hurt me

Well, that's OK, baby, only words bleed

Inside these pages you just hold me

And I won't ever let you go

When I'm away

I will remember how you kissed me

Under the lamppost

Back on 6th street

Hearing you whisper through the phone,

"Wait for me to come home."

Paghahanda Para sa Pagyanig ng Lupa

             Hindi sa lahat ng oras tayong lahat ay ligtas , lalo na sa mga kalamidad tulad ng Lindol, kaya dapat ay may paghahanda.Sa buwan ng hulyo  ngayong taon , inilunsad    ng ating pamahalaan ang .pagsasagawa ng Earthquake Drill sa lahat ng pampublikong establisyemento tulad ng mga paaralan.Noong Ika-23 ng Hulyo, nagsagawa ang aming paaralan --Mambugan National High School --ng Earthquake Drill.Ako ay isa sa mga myembro ng Red Cross Youth Club na tumulong sa kaayusan ng nasabing pangyayari.

              Ikinagulat ko nang biglang tumuno ang alarma habang ako ay naglalakad papunta sa aming silid-aralan para tawagin ang isa ko pang kaklase na tutulong sa amin.Walang ao ano pa'y kumaripas ako ng takbo papunta sa Istasyon ng First Aid .Pagkarating ko'y naguunahan na ang mga estudyante palabas ng paaralan.Kami ay sumunod sa kanila,habang ang ibang guro naman ay naiwan sa loob.

Nagkagulo ang aking mga kamag-aral.ang iba ay nagkumpulan,ang iba'y bumili sa mga tindahan.Sila ay pinagsabihan ng mga urong sumama sa amin.Naglakad kami pababa ng Munisipyo ng barangay.Dahil sa Ingay at Di pagsunod ng mga estudyante ay itiniil na ang Earthquake Drill.Nakita ko sa mga mukha ng ibang guro ang pakalungkot sa resulta ng pagsasagawa nito.Bumalik ang mga mag-aaral sa kanilang mga silid-aralan gayundin kami.

                 Dapat ay lagi tayong handa sa lahat ng oras , dahil ang delubyo ay di pumpili ng oras . Mahalagang mayroon tayong alam gawin sa mga panahong nagkalindol.Dapat alam ito ng ating buong pamilya upang lahat tayo'y makalitas sa mga pagsubok dala ng kalikasan.

.